ข้ามเวลา มาพบรัก

1

ครอบคุณนะ...เจ้าชายที่ท่านรักข้า....และท่านก็ต้องสัญญาว่า....จะรักข้าตลอดกาล

หม่อมฉันขอสัญญา แล้วเจ้าหญิงผู้เลอโฉมก็ได้รับรักกับเจ้าชายอย่างมีความสุข

หว้า...จบซะแล้ว ฉันเพิ่งซื้อนวนิยายมาหลายเรื่อง แต่ก็อ่านหมดเร็วทุกที

ฉันนอนอยู่บนเตียงอย่างสบาย ภายในห้องตกแต่งด้วยโปรสเตอร์พวกเวดมนต์ มีชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยนวนิยายและการ์ตูน มีโต๊ะหนังสือเล็กๆ เอาไว้ทำการบ้าน ผนังของห้องทาสีด้วยสีชมพู (ก็เป็นผู้หญิงนิ) และมีระเบียงเล็กๆ  เอาไว้มองบนท้องฟ้าที่สดใส ฉันลุกจากที่นอนแล้วออกมาอยู่ระเบียง ฉันสูดอากาศที่สดใสจนเต็มปอด วันนี้ท้องฟ้าสดใสเป็นพิเศษ เพราะหมดฤดูหน้าฝนไปแล้ว ฉันต้องสะดุงตื่น เพราะมีเสียงหนึ่งเรียก

เจน....ลงมากินข้าวได้แล้วลูก แม่เรียก

ค่ะ...แม่  เดี๋ยวลงไปค่ะ ฉันตอบรับแม่ทันที

หลังจากที่ฉันลงมากินข้าวกับพ่อแม่เสร็จ เราหน้าจะไปซื้อหนังสืออ่านดีกว่า ไหนๆ ก็อ่านจบหมดแล้ว

แม่ค่ะ...เดี๋ยวหนูออกไปข้างนอกนะค่ะ ฉันบอกกับแม่ก่อนที่จะไปเปิดประตู

รีบไปแล้วรีบกลับมานะ

ฉันเดินออกจากบ้านเพื่อจะออกไปตรงถนนใหญ่ มุ่งตรงที่จะไปร้านหนังสือมือสองที่ฉันเป็นขาประจำ(ไม่ได้งกนะ  แต่เป็นคนประหยัด อะ) พอเดินซะพักก็มาถึงร้านหนังสือพอดี  ตัวของร้านหนังสือเหมือนกับร้านมือสองทั่วไปเป็นร้านเก่าๆ ปนกลับมนต์ขลังไปในตัว  ถึงแม้ภายนอกจะน่ากลัวจนขนลุก แต่ภายในร้านแตกต่างสินเชิงเลย มีชั้นว่างของที่เป็นระเบียบเรียบร้อยถึงแม้จะมีหนังสืออยู่มากมายก็ตาม

เอ่!! วันนี้ไม่ค่อยมีคนเลย เข้ามา....ฉันก็บ่นซะแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมมีคนน้อย เพราะว่าฉันออกจากบ้านเช้าไปหน่อย

เอา!!    วันนี้จะมาซื้อเรื่องอะไรละหนู   ลุงเจ้าของร้านทัก

เดี๋ยวหนูขอดูก่อนแล้วกันค่ะ

หลังจากที่ได้ทักกับคุณลุงเสร็จ ก็เดินดูหนังสือทางนั้นทีทางนี้ทีไม่เห็นมีหนังสือที่อยากจะอ่านเลยมีแต่ หนังสือสารคดี วรรณกรรมเก่าๆ  นวนิยายน้ำเนาๆ ถ้าซื้อไปอ่านคงหลับไปหลายชาติแน่ๆ

แย่...จังไม่มีหนังสอที่ถูกใจเลย ฉันต้องทำหน้าเซ็งๆ

ว่างัยละหนู...หาเรื่องที่ทุกใจหรือยัง ฉันต้องสายหน้ากลับ

แล้วหนูชอบแนวแบบไหนละ ฉันต้องทำถ้าคิดอยู่นาน

อ่าา...ขอเป็นเรื่องที่สนุก น่าตื่นเต้นค่ะ  ฉันตอบขึ้นมาทันที่

ลุงพอมีมีนะ  เดี๋ยวลุงมา แล้วลุงก็หายเข้าไปในร้าน

พอสักพักลุงเจ้าของร้านก็ออกมา หลังจากที่เข้าไปหาหนังสืออยู่นานพอสมควร แต่กับมาในสภาพที่สกปรกทั้งตัวและเสื้อผ้าเต็มไปด้วยฝุ่นหนาเต่อ แล้วลุงเจ้าของร้านก็ยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้ฉัน ลักษณะของหนังสือเล่มนี้ดูเก่ามากขนาดของเล่มก็ใหญ่พอสมควร จนฉันไม่อยากจะอ่านเลย

อ๊าา  ทำไมมันฝุ่นเยอะอย่างงี้อะ

ถึงแม้ข้างนอกจะดูเก่า  แต่ข้างในยังดูใหม่นะหนู  รับไปสิ   ฉันรับหนังสือมาและเปิดดู จริงๆ ด้วยอย่างที่ลุงเจ้าของร้านบอก

งัน...เท่าไรค่ะ ฉันมองลุงเจ้าของร้าน ด้วยสายตาหวาฟนๆ หวังว่าคุณลุงจะลดราคาให้

ลุง..ไม่คิดหรอก

ทำไม...ละค่ะ ฉันต้องทำหน้างงๆ

เจ้าของหนังสือเล่มนี้ เค้าต้องการให้หนู

ใครเป็นเจ้าของหนังสือเล่มนี้ค่ะ ฉันถามลุงยกใหญ่

ลุงตอบไม่ได้    เอาเป็นว่าเจ้าของต้องการให้กับหนูก็แล้วกัน

ค่ะ... ฉันต้องงง อยู่ดีแหล่ใครกันนะที่ให้เรา

นี้หนู...อย่าเปิดกลางทางนะ  ถึงบ้านแล้วค่อยเปิด พอฉันจะหันไปถามคุณลุง แต่คุณลุงไม่รู้หายไปไหนแล้ว หลังจากนั้นฉันก็ออกมาจากร้านทันที 

ทำไมถึงเปิดไม่ได้ หลังจากคิดอยู่นาน ฉันก็มาอยู่ที่หน้าบ้านฉันพอดี แล้วตรงดิ่งเข้าไปห้องนอนของตัวเอง

ฉันมานั่งที่บนเก้าอี้แล้ววางหนังสือที่ได้มา เปิดหน้าแรกฉันอ่านมันอย่างตั้งใจ

โอโรมา  เยยาเซน  โคโรพา อยู่ดีๆ คำที่ฉันอ่านมันเปลี่ยนเป็นคำอื่นทันที

ยินดีตอนรับเข้าสู่โลกของเวดมนต์  คุณพร้อมแล้วหรือยัง ถ้าพร้อมแล้วเข้าสู่มินติได้เลย เดี๋ยวๆ ฉันยังไม่พร้อมมม

หลังจากนั้นก็มีแสงสว่างออกมาจากหนังสือ

ตูบ!!!

โอ้ยยย  เจ็บจัง

ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ยยย พอฉันเริ่มตา ก็ต้องตาค้างไปเลย

สิ่งที่ลองก้นฉันมองไปรอบๆ ตัวเป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ และบนท้องฟ้าแต่งต่างจากที่ฉันเคยเห็น สีท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้มสะท้อนแสง มีดวงดาวสีต่างกัน ต้นไม้ของที่นี้ไม่เหมือนที่บ้านฉันเลย ลักษณะของลำต้นสีเขียวใหญ่สูงประมาณ 7 ฟุทได้ และใบเรียวใหญ่มีดอกสีขาว ชมพู ประบ่นกันไป 

นั้น...อะไรนะ ความรู้สึกฉันเห็นเงาบางอย่างที่บินอยู่บนท้องฟ้า  ถ้าให้เดาฉันคิดว่าคงไม่ใช้นกแน่ ดูจากลักษณะแล้วมันไม่ได้กางปีก แต่ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นชัดมาก

นั้นคนคี่ไม้กวาดนิ ฉันต้องตกตาลึงกับภาพที่เห็นอย่างงงๆ

เจ้าเป็นใคร....มาทำอะไรแถวนี้   ผู้หญิงอายุราว สามสิบ เข้ามาทักฉัน ลักษณะของเธอไม่เห็นเหมือนแม่มดที่ฉันอ่านในหนังสือเลยซะนิด รูปร่าง หน้าตา บุคคลิก เธอสวมผ้าคลุมสีดำ ใส่หมวกทรงสามเหลี่ยม ที่ดูแล้วไม่หน้ากลัวอย่างที่คิด 

คือว่า....ฉันหลงทางนะ ฉันตอบกับเธอด้วยวาจาอ่อนหวาน

งันเจ้าจะไปไหนละ ฉันสายหน้า

งันไปอยู่กับเราแล้วกัน

ค่ะ.. เหย..เราไม่รู้จักเธอ จะไปกับเค้าได้งัย  ไม่เป็นไรเธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนิ

ขึ้นมาสิ เธอยื่นมือมาให้ฉัน พอฉันจะยื่นมือให้เธอ ก็มีเสียงทุ้มคนหนึ่งดังขึ้น

จะทำอะไร ยัยแม่มด โอ เว ล่า เธอต้องหยุดชะงัก ทันที เธอเปลี่ยนเป็นอีกคนทันที เป็นผู้หญิงที่แก่แล้วเสียงของเธอน่ากลัวมาก

เจ้าชายแห่งเซนทอลี่ ผู้หญิงแกคนนั้นทัก

หน้าตาของเค้าหล่อมาก หล่อจนพูดอะไรไม่ออก โครงหน้าคมเข้ม ผมสีดำ ดวงตาอ่อนหวานสีฟ้าบวกกับความเข้มแข็ง รูปร่างสูงโปรง เสื้อผ้า สีดำทรงสง่ามีผ้าคลุมสีดำยาว แต่มีสิ่งเดียวคือเค้าไม่มีหมวกสามเหลี่ยมสวมอยู่บนหัวเค้าเลย

เจ้าจะเอาผู้หญิงคนนี้ไปทำอะไร

ฮ่า ฮ่า  เราก็จะเอาผู้หญิงคนนี้ไปทำเป็นยาอายุวานะไงละ  เจ้าชาย

เราไม่ให้เจ้าเอาผู้หญิงคนนี้ไปได้หรอก เจ้าชายยิบอะไรสักอย่างในใต้เสื้อแล้วโปกไปที่ยัยแม่มดตนนั้น

ไม้กายสิทธิ์..นิ ฉันอุทานขึ้นมา

เซเวล่า กาซิมเม่ มีแสงสว่างออกมาในไม้กายสิทธิ์ ตรงไปที่แม่มดตนนั้น

อ่าาา... เสียงแม่มดตนนั้นร้องเสียงดังไปทั่วป่า แล้วก็หายไปบนท้องฟ้า